Dla rodziców

REKRUTACJA 2023/2024

Informuję, iż podpisane zostało Zarządzenie Wójta Gminy Dynów w  sprawie postępowania rekrutacyjnego do oddziałów przedszkolnych i klasy I szkoły podstawowej.

Rodzice dzieci (roczniki: 2017, 2018, 2019), które w roku szkolnym 2022/2023 uczęszczają do oddziału przedszkolnego proszeni są o złożenie deklaracji kontynuacji wychowania przedszkolnego w oddziale przedszkolnym w roku szkolnym 2023/2024. Druki dostępne w szkole lub do pobrania  tutaj.

Rodzice dzieci (roczniki: 2017, 2018, 2019, 2020), które w roku szkolnym 2023/2024 chcą uczęszczać do oddziału przedszkolnego proszeni są o złożenie karty zgłoszenia/zapisu do oddziału przedszkolnego. Druki dostępne w szkole lub do pobrania tutaj.

Rodzice dzieci siedmioletnich (rocznik 2016) zameldowanych i zamieszkałych w Bachórzu składają zgłoszenie dziecka do klasy I szkoły podstawowej.  Druki dostępne w szkole lub do pobrania tutaj.

Rodzice dzieci siedmioletnich (rocznik 2016) spoza obwodu szkoły składają wniosek o przyjęcie do klasy I szkoły podstawowej. Druki dostępne w szkole lub do pobrania tutaj.

Mile widziane będą dzieci spoza Bachórza w naszych oddziałach przedszkolnych, w klasie I oraz w pozostałych klasach.

Zarządzenie  Wójta Gminy Dynów rekrutacja 2023-2024

Deklaracja-rodzicow-o-kontynuowaniu-wychowania-przedszkolnego

Zgłoszenie-zapis-do-oddziału-przedszk.-na-prawach-przedszkola

Zgłoszenie-do-klasy-I-dzieci-z-obwodu

Wniosek-do-klasy-I-dzieci-spoza-obwodu

Komunikat MEN w sprawie ubezpieczeń od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) na rzecz dzieci i młodzieży szkolnej

Szanowni Państwo,

W związku z napływającymi do Ministerstwa Edukacji Narodowej sygnałami i wątpliwościami od rodziców uczniów, jak co roku uprzejmie przypominam.

W obecnym stanie prawnym nie ma regulacji ustanawiających obowiązkowe ubezpieczenia w odniesieniu do działalności szkół i placówek oświatowych, z wyjątkiem ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia w sytuacji, w której szkoła organizuje wycieczkę zagraniczną lub wypoczynek za granicą (samodzielnie lub we współpracy z przedsiębiorcami zajmującymi się działalnością turystyczną).

Umowa ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) na rzecz dzieci i młodzieży szkolnej jest dobrowolną umową ubezpieczenia. Może być zawarta wyłącznie z woli rodziców.

Przepisy ustawy Prawo oświatowe nie upoważniają dyrektora szkoły, jak również innych organów szkoły, do podejmowania czynności związanych z zawieraniem umów ubezpieczenia na rzecz uczniów. Także rady rodziców nie mają upoważnienia prawnego do zawierania jakichkolwiek umów, w tym umów ubezpieczenia grupowego NNW. Mogą jednak wnioskować do organu prowadzącego we wszystkich sprawach szkoły, w tym również w sprawach dotyczących ubezpieczenia.

To rodzice rozstrzygają, czy należy w szkole ubezpieczyć dziecko i od nich zależy przyjęty sposób procedowania  wyboru ubezpieczyciela oraz wybór oferty. Żądanie przez dyrektorów szkół i placówek od rodziców pokrycia kosztów ubezpieczenia dzieci od następstw nieszczęśliwych wypadków (bezpośrednio lub za pośrednictwem szkoły), jak również żądanie jakichkolwiek oświadczeń w związku z odmową przez nich uiszczenia dobrowolnych ubezpieczeń, jest niedopuszczalną praktyką.

Mając na względzie powyższe, zwracam się z uprzejmą prośbą o przypomnienie i upowszechnienie ww. treści wśród dyrektorów szkół i placówek oświatowych, nauczycieli i rodziców uczniów. Działanie to powinno przyczynić się do wyeliminowania ewentualnych nieprawidłowości na gruncie dobrowolnych ubezpieczeń zawieranych w szkołach i placówkach oświatowych.

Z wyrazami szacunku

Z upoważnienia
MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
Iwona Michałek
Sekretarz Stanu

Film edukacyjny na temat egzaminu ósmoklasisty

Komputer i Internet w domu

„Jako instrument pomocny w zdobywaniu wiedzy, poznawaniu rzeczywistości Internet jest użyteczny dla tych, którzy mają już podstawową wiedzę, doświadczenie, umiejętność weryfikowania danych.
Nie można zaczynać edukacji od Internetu – trzeba zaczynać ją od książek, lekcji z nauczycielem, który odgrywa rolę przewodnika…”*
Dzieci posiadają naturalną ciekawość świata, jednak nie potrafią krytycznie myśleć.
Dzieci muszą być kontrolowane, bowiem łatwo podlegają różnym wpływom, ze względu na brak doświadczenia i wiedzy. Każdy rodzic powinien wiedzieć jak kontrolować dostęp do Internetu (czas spędzany przy komputerze, czas spędzany w Internecie, dostęp do stron nie przeznaczonych dla dzieci) – używać oprogramowania filtrującego oraz zabezpieczenia antywirusowego. Aby się dowiedzieć, jak to robić zachęcamy do zapoznania się z publikacją „Komputer i Internet w domu. Vademecum dla rodziców”.

„Wchodzenie w wirtualny świat oddala od życia, od bliskich, od spraw rzeczywistego świata … grozi pogubieniem się i pogłębieniem kłopotów psychicznych.”*

Badania naukowe bezsprzecznie dowodzą, iż nadmierne korzystanie przez dzieci z komputera i telewizji prowadzi do pogorszenia zachowania i problemów wychowawczych. Zbadane przez brytyjskich naukowców siedmio- i ośmiolatki odcięte od elektronicznej rozrywki chętniej rozmawiały i spędzały czas z rodziną. Już po 2 tygodniach odpoczynku od telewizora i komputera poprawia się zachowanie dzieci, które wcześniej sprawiały rodzicom problemy wychowawcze. Uzależnienie od komputera i Internetu prowadzi do: problemów emocjonalnych (depresja, problemy psychiczne); wad wzroku; wad kręgosłupa u dzieci i młodzieży; trudności w przyszłym życiu zawodowym jak i prywatnym.

Zachęcamy do zapoznania się z poradnikiem wydanym w ramach kampanii społecznej „W którym świecie żyjesz?”: „Nadmierne korzystanie z komputera i Internetu przez dzieci i młodzież”.

Polecamy ciekawe artykuły prasowe związane z tym tematem:

  1. nowiny24.pl – Coraz więcej uzależnień od Internetu. Dzieci nie wychodzą z sieci
  2. nowiny24.pl – Od komputera można się uzależnić

Internet powinien być uznany jedynie za NARZĘDZIE pomocne w codziennym życiu, a nie za najbliższego towarzysza,
którego istnienie legitymizuje ignorancję w zakresie wiedzy,
lenistwo umysłowe,
wygodnictwo, egoizm.*

Warto rozwijać zainteresowania dzieci poprzez zapisanie ich do miejskiej biblioteki i podsuwanie im ciekawych książek, zapisanie np. do ogniska muzycznego, baletowego, koła sportowego, itp. Warto pamiętać, że istnieją również wartościowe gry planszowe, które dają nie tylko możliwość rozwoju intelektualnego, ale również emocjonalnego – budowania więzi emocjonalnych między rodzicami, a dziećmi.

* ks.L.Slipek, „Internet – drzewo dobrego i złego”, Niedziela nr 44 1 XI 2015, str.28-29

Dziecko nie potrafi przewidywać skutków swojego zachowania, dlatego należy przekazać dzieciom wiedzę dotyczącą poruszania się po drogach i uczyć ostrożności.

Aby zwiększyć bezpieczeństwo swojego dziecka na drodze:

  • wybierz bezpieczną drogę, którą dziecko ma chodzić do szkoły i dokładnie się z nią zapoznaj; naucz dziecko bezpiecznego poruszania się po tej trasie i korzystania ze środków komunikacji publicznej;
  • przypominaj dziecku, że w mieście należy chodzić wyłącznie po chodniku, a poza miastem poboczem lewej strony drogi;
  • ucz dziecko, że przez jezdnię powinniśmy przechodzić wyłącznie w miejscach do tego wyznaczonych;
  • zwróć dziecku uwagę, że pod żadnym pozorem nie wolno przebiegać przez drogę, nawet na przejściu dla pieszych (przebieganie przez jezdnię jest wciąż częstą przyczyną wypadków z udziałem dzieci);
  • uwrażliwiaj dziecko, że samochód może nadjechać szybko i dlatego zawsze przed przejściem przez jezdnię trzeba uważnie rozejrzeć się w obie strony – najpierw w lewą, potem w prawą i ponownie w lewą.
  • Bezpieczne dziecko na drodze – prezentacja
  • Bezpieczna droga do szkoły – film edukacyjny

Czym jest cyberprzemoc

Cyberprzemoc to takie zachowanie, które krzywdzi emocjonalnie drugiego człowieka. Osoby, które stosują cyberprzemoc używają do tego celu Internetu albo telefonów komórkowych.

W przeciwieństwie do przemocy fizycznej, cyberprzemoc nie zostawia śladów na ciele i nie widać jej gołym okiem. Osoby, które doświadczyły cyberprzemocy czują się zranione i bardzo przeżywają to, co je spotkało. Pojawiają się u nich nieprzyjemne myśli i uczucia takie jak bezradnośćwstydupokorzeniestrach a czasem również złość.

Osoba, której przytrafiła się taka sytuacja często ma wrażenie, że wszyscy widzieli lub mogą zobaczyć te nieprzyjemne materiały. Obawia się, że jej znajomi odwrócą się od niej i nie będzie mogła liczyć na ich wsparcie. To powoduje, że czuje się bardzo samotna w tym, co ją spotkało.

Cyberprzemoc to takie zachowania jak:

ośmieszanie,obrażanie, straszenie, nękanie czy też poniżanie kogoś za pomocą Internetu, albo telefonu komórkowego

podszywanie się pod kogoś w portalach społecznościowych, na blogach, wiadomościach e-mail lub komunikatorach

włamanie się na czyjeś konto (np. pocztowe, w portalu społecznościowym, konto komunikatora)

publikowanie oraz rozsyłanie filmów, zdjęć, albo informacji, które kogoś ośmieszają

tworzenie obrażających kogoś stron internetowych lub blogów

pisanie obraźliwych komentarzy na forach, blogach, portalach społecznościowych.

Cyberprzemoc ma miejsce między innymi gdy:

  •   ktoś zamieszcza zdjęcia w internecie bez zgody osoby która tam się znajduje,
  •   ktoś umieszcza w sieci  czy  rozsyła nieprawdziwe informacje,
  •   ktoś ośmiesza lub nęka podszywając się pod kogoś.

Jeśli przytrafiła się taka sytuacja bardzo możliwe, że osoba ta:

  • czuje wstyd, że coś takiego pojawiło się w sieci i wielu znajomych to widziało;
  • boi się, że dowie się o tym większa grupa osób;
  • jest zły/zła, że ją to spotkało;
  • obawiasz się, że gdy opowie o tym bliskiej osobie ktoś będzie próbował się zemścić;
  • ma poczucie winy, że nie potrafiła tego przewidzieć;
  • odczuwa bezradność, że nie może tego zmienić.

Stop cyberprzemocy!

Jeśli doświadczasz cyberprzemocy należy:

  •  Powiedz o tym zaufanej osobie – z jej pomocą będzie łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją
  • Postaraj się nie kontaktować ze sprawcą cyberprzemocy i nie odpowiadać na jego zaczepki. Dzięki temu unikniesz prowokowania go do dalszych działań.
  • Zachowaj wszystkie dowody cyberprzemocy – nie kasuj smsów, e-maili, rozmów na czatach lub komunikatorach.
  • Jeśli ktoś dokucza Ci na jakiejś stronie WWW, zrób zrzut ekranu – aby zachować to, co widzisz na ekranie wciśnij klawisz „Print Screen” (Prt Sc), a następnie otwórz program tekstowy (np. Word) lub graficzny (np. Paint) i wklej tam screen naciskając jednocześnie klawisze „Ctrl” i „V”.Pamiętaj, aby zapisać plik.

Jeśli jesteś świadkiem cyberprzemocy:

  • Nie przesyłaj dalej ośmieszających wiadomości
  • Pomóż pokrzywdzonej osobie poprzez poinformowanie kogoś o jej sytuacji
  • Zaproponuj pokrzywdzonej osobie kontakt np. z Helpline.org.pl
  • Jeśli znalazłeś w sieci lub otrzymałeś przez telefon informacje ośmieszające kogoś – zatrzymaj łańcuszek cyberprzemocy – nie przesyłaj tych informacji dalej.

Jak zachęcić dziecko do czytania?

Polacy czytają mało. Statystyki są bezlitosne, podobno tylko około 10% regularnie sięga po książki. Często dzieci ze słowem czytanym spotykają się dopiero w szkole. A wtedy może już być za późno, żeby narodził się prawdziwy mól książkowy…

Co można zrobić, żeby dziecko należało do tych nielicznych – czytających?

  1. Pozytywne nastawienie. Jeśli tata o książkach wypowiada się pogardliwie i mówi, że lepszy jest film, a i mamy z książką w ręku dziecko nie widzi, to nie pokocha czytania. Musi widzieć, że książki to jest to! Opowiedz o książce, którą właśnie czytasz, mów dziecku, co jest w niej ciekawego, pokaż okładkę.
  2. Czas czytania. Jeśli rodzicom ciężko wykroić w ciągu dnia chwilę na spokojną lekturę, można wprowadzić „czas na książkę”. Niechby to było i pół godziny, ale spędzone na wspólnym czytaniu. Oczywiście, gdy dziecko jest młodsze, czytać muszą mu rodzice. Jeśli wprowadzicie zwyczaj głośnego czytania, to nawet starsze dziecko z chęcią posłucha, niech to będzie taka mała rodzinna tradycja.
  3. Wybierz odpowiednio. Książka musi być stosowna do wieku. Dla najmłodszych z grubymi kartkami oraz z kolorowymi ilustracjami. Najbardziej opornego przedszkolaka zaciekawi książka z „okienkami” pod którymi coś się kryje. Dobór książki powinien uwzględniać też zainteresowania dziecka. Niech książka pojawia się także wtedy, gdy szukacie odpowiedzi na jakieś pytanie, np. „jak duże były dinozaury?”
  4. Nie tylko książki. Czytać można też czasopisma, które warto zaprenumerować. Wprawdzie dla najmłodszych oferta jest dość uboga, ale można znaleźć coś, co zainteresuje każdego. Pozwól aby dziecko samo obejrzało otrzymane pismo, potem siądź i czytaj razem z nim. Rozmawiaj o tym, co było dla niego zajmujące, bo lektura jest wtedy ciekawsza, gdy można się dzielić przemyśleniami.
  5. Czytaj głośno i rób to z radością! Wcielaj się w bohaterów, czytaj piskliwie, grubo, szeptem i głośno. Wciągnij swoje dziecko w świat czytanej książki. Nie wstydź się czytania na głoś, dziecko wcale nie ocenia, za to ceni wysiłek i zainteresowanie rodzica.
  6. Daj wybór. Niech w domu będą książki o różnej tematyce, niezależne od płci dziecka. Pomóż dziecku poszukać czegoś interesującego dla niego. Jeśli lubi określony rodzaj książek – dostarczaj je, z czasem możesz podsuwać też coś innego.
  7. Odwiedźcie bibliotekę. Niech książkę pomoże wybrać bibliotekarz, taka książka będzie na pewno bardziej interesująca.
  8. Idźcie na zakupy. Odwiedźcie dużą księgarnię z założeniem: każdy kupuje jakąś książkę dla siebie. Podyskutuj z dzieckiem o tym, co chce wybrać i dlaczego. Opowiedz o swoim wyborze.
  9. Jeśli dziecko zaczyna czytać, pozwól, żeby czytało Tobie i nigdy nie okazuj zniecierpliwienia. Nie poprawiaj, nie koryguj. Bądź cierpliwym słuchaczem – przyniesie to znacznie lepsze efekty niż bycie „nauczycielem”.
  10. Jeśli dziecko nie chce czytać samodzielnie – sięgnij po komiksy: mało tekstu, łatwo zrozumieć sens z obrazków, ale… nie do końca, więc prędzej czy później dziecko zacznie podczytywać o co chodzi.
  11. Sięgnijcie po gry, które usprawniają czytanie: „Sylaby”, „Słówka”, „Scrabble”, dzięki zabawie literami dziecko zacznie lepiej czytać, a czynność, którą wykonuje się z łatwością, daje więcej radości.
  12. Zrób książkę dla dziecka: weź jego fotografie (możesz też zaplanować sesję pod tytułem „Jeden dzień z życia…”) i każdą z nich podpisz jednym lub kilkoma zdaniami. Taka książka zachęci znacznie bardziej do czytania. Zepnij lub zbinduj tak powstałą książkę. Osoby lubiące scrapebooking mogą tworzyć całe albumy z rodzinnymi (lub innymi) opowiastkami.
  13. Nic na siłę. Jeśli dziecko nie jest zainteresowane daną książką, odłóż ją. Pozwól odstawić nieskończoną na półkę. Nie zmuszaj do czytania, zachęcaj, proponuj i licz się z tym, że dziecko może odrzucić to, co wybierze rodzic.
  14. Zrób coś z książką. Oczywiście nie dosłownie: przygotujcie teatrzyk lub umówcie się, że cały dzień będziecie bohaterami wybranej historii. Zróbcie krzyżówkę, rebus, labirynt. Zaprojektujcie grę, która będzie się rozgrywać w świecie wybranej opowieści. Narysujcie ilustrację, ułóżcie dalszy ciąg.
  15. Motywuj do samodzielnego czytania: przygotuj karteczki z „zadaniami”. Jeśli dziecko ją przeczyta i zadanie wykona (np. Ten, kto podskoczy 3 razy i zawoła „hura” dostanie cukierka), będzie na niego czekała niespodzianka. To motywuje do czytania ze zrozumieniem.

Joanna Górnisiewicz

Wyszukiwarka
Linki

Ministerstwo Edukacji Narodowej